over de schoonheid van dit werk
Wanneer ik mensen vertel over mijn werk als ritueelbegeleider en
zangeres en vooral wanneer het gaat over dood, herdenking,
uitvaart…dan stellen zij vaak de vraag: Is dat niet zwaar, dat werk dat
je doet?
En of het zwaar is!
Maar voor mij heeft het woord zwaar heel veel facetten en draagt het
zelfs een soort lichtheid in zich mee.
In een uitspraak van filosoof Karel Jaspers vond ik herkenning:
‘dood brengt ons tot het meest intieme bewustzijn van existentie’.
Dat kon ik aan menig sterfbed ervaren.
Het besef van bestaan, hier en nu, in-en uitademend, bezield door
een onzichtbare levenskracht doet stil worden, doet nederig zijn,
doet ‘instrument’ zijn.
En in dat ‘aanwezig-zijn’ kan men dichter bij de dood gaan staan;
kunnen angst, pijn, knopen en diepe loyaliteiten gehoord en gezien
worden; oordeelloos; krijgen levensverhalen ‘n diepe kleur; wordt
stem gegeven aan een voorbijgaand leven….
Verdriet, vreugde en humor mengen zich dan vaak in ongeziene
kleuren.
Contact in open aandacht schept rust en blijheid.
Mensen dragen elkaar in zachtheid en verbondenheid.
Een ongekende kracht doet creatief zijn, doet innerlijke processen
rijpen en transformeren…
Je vraagt mij of dit zwaar werk is?
Wellicht weet je nu: het is vervullend werk!
Wanneer ik mensen vertel over mijn werk als ritueelbegeleider en
zangeres en vooral wanneer het gaat over dood, herdenking,
uitvaart…dan stellen zij vaak de vraag: Is dat niet zwaar, dat werk dat
je doet?
En of het zwaar is!
Maar voor mij heeft het woord zwaar heel veel facetten en draagt het
zelfs een soort lichtheid in zich mee.
In een uitspraak van filosoof Karel Jaspers vond ik herkenning:
‘dood brengt ons tot het meest intieme bewustzijn van existentie’.
Dat kon ik aan menig sterfbed ervaren.
Het besef van bestaan, hier en nu, in-en uitademend, bezield door
een onzichtbare levenskracht doet stil worden, doet nederig zijn,
doet ‘instrument’ zijn.
En in dat ‘aanwezig-zijn’ kan men dichter bij de dood gaan staan;
kunnen angst, pijn, knopen en diepe loyaliteiten gehoord en gezien
worden; oordeelloos; krijgen levensverhalen ‘n diepe kleur; wordt
stem gegeven aan een voorbijgaand leven….
Verdriet, vreugde en humor mengen zich dan vaak in ongeziene
kleuren.
Contact in open aandacht schept rust en blijheid.
Mensen dragen elkaar in zachtheid en verbondenheid.
Een ongekende kracht doet creatief zijn, doet innerlijke processen
rijpen en transformeren…
Je vraagt mij of dit zwaar werk is?
Wellicht weet je nu: het is vervullend werk!
over de kracht van woorden en de Voorzienigheid…
“Tu vois, je n’ai pas oublié
la chanson que tu me chantais
c’est une chanson qui nous ressemble
toi tu m’aimais, et je t’aimais
nous vivions tous les deux ensemble
toi qui m’aimais, moi qui t’aimais
mais la vie sépare ceux qui s’aiment
tout doucement, sans faire de bruit
et la mer efface sur le sable
les pas des amants désunis“
Vriendin N. getuigt oprecht met deze woorden van zanger Yves
Montand dat zij het nakende einde van haar lieve man voelt
aankomen.
Op 80-jarige leeftijd weet zij dat dat moment ooit zal komen, zij voelt
het reeds binnensluipen: tout doucement, sans faire de bruit….
Enkele weken later begeleidt zij haar man naar zijn levenseinde toe,
draagt de tekst van het lied aan hem voor in de aanwezigheid van
haar kinderen en er is rust. De overgang gebeurt zacht en spontaan in
de dagen die volgen.
Het lied krijgt een ereplaats in de afscheidsviering,
aangekondigd door haar in haar nieuwe positie,
gezongen door mij.
Een eervol moment om nooit te vergeten.
“Tu vois, je n’ai pas oublié
la chanson que tu me chantais
c’est une chanson qui nous ressemble
toi tu m’aimais, et je t’aimais
nous vivions tous les deux ensemble
toi qui m’aimais, moi qui t’aimais
mais la vie sépare ceux qui s’aiment
tout doucement, sans faire de bruit
et la mer efface sur le sable
les pas des amants désunis“
Vriendin N. getuigt oprecht met deze woorden van zanger Yves
Montand dat zij het nakende einde van haar lieve man voelt
aankomen.
Op 80-jarige leeftijd weet zij dat dat moment ooit zal komen, zij voelt
het reeds binnensluipen: tout doucement, sans faire de bruit….
Enkele weken later begeleidt zij haar man naar zijn levenseinde toe,
draagt de tekst van het lied aan hem voor in de aanwezigheid van
haar kinderen en er is rust. De overgang gebeurt zacht en spontaan in
de dagen die volgen.
Het lied krijgt een ereplaats in de afscheidsviering,
aangekondigd door haar in haar nieuwe positie,
gezongen door mij.
Een eervol moment om nooit te vergeten.
nieuwsbrief – April 2022
“Er zijn
neuriën
iets kleins van betekenis voorlezen
ademen
luisteren naar elkaar
afstemmen
een streepje bijzondere muziek…“
Het zijn de dingen die ik doe wanneer ik gevraagd word
om bij een mens te zijn
die ziek is en aan het einde van zijn leven.
Soms in het bijzijn van de familie.
In vertrouwen rust brengen, acceptatie van wat is.
Stil bewegen in gedragenheid.
Ik ervaar het als een roep en een voorrecht.
In bijlage drie podcasts over afscheid, waarin uitvaartondernemer Arthur Nijsten
mensen gidst in het nemen van afscheid op eigen-wijze.
Hij bracht mij in contact met Hub en zijn familie.
De rest kan je beluisteren in de eerste podcast ‘terug naar de natuur’.
https://linktr.ee/GidsBijAfscheid?fbclid=IwAR2DWKKCfprkLPLE9z6Itqcid
d2VC0kRwwkh321pao9qTM8aUanw00xDxaI
Speciale dank aan de familie van Hub, aan Arthur Nijsten, aan de
natuurbegraafplaats Bergerbos en aan journaliste Melanie Seuren.
“Er zijn
neuriën
iets kleins van betekenis voorlezen
ademen
luisteren naar elkaar
afstemmen
een streepje bijzondere muziek…“
Het zijn de dingen die ik doe wanneer ik gevraagd word
om bij een mens te zijn
die ziek is en aan het einde van zijn leven.
Soms in het bijzijn van de familie.
In vertrouwen rust brengen, acceptatie van wat is.
Stil bewegen in gedragenheid.
Ik ervaar het als een roep en een voorrecht.
In bijlage drie podcasts over afscheid, waarin uitvaartondernemer Arthur Nijsten
mensen gidst in het nemen van afscheid op eigen-wijze.
Hij bracht mij in contact met Hub en zijn familie.
De rest kan je beluisteren in de eerste podcast ‘terug naar de natuur’.
https://linktr.ee/GidsBijAfscheid?fbclid=IwAR2DWKKCfprkLPLE9z6Itqcid
d2VC0kRwwkh321pao9qTM8aUanw00xDxaI
Speciale dank aan de familie van Hub, aan Arthur Nijsten, aan de
natuurbegraafplaats Bergerbos en aan journaliste Melanie Seuren.